Şu an Hastanede hasta yatağında yatıyorsun hissediyorum canın çok yanıyor. Keşke acını paylaşabilsem, keşke sancını içinden çekip alabilsem.
Kendimi arada dışarı atıyorum, kızma Babam seni yalnız bırakmayı hiç istemem ama ölüyorum diye inlemelerin içimi sızlatıyor.
Gidiyorum diyemezsin, gitmeye hakkın yok, Sıcaklığını htirmeden, saçlarımı okşamadan, derdimi dinlemeden gidiyor musun?” .

Şimdi uyuyorsun ve ben seni anlatıyorum sayfalarıma, Birde hastanenin kafesinde tüm kardeşler oturmuş eskileri yağdediyoruz Kâh gülüyoruz, kâh hüzünleniyoruz...
Bir ara öyle içim geçti ki sana, ayaklarına sarılarak uyumuşum. Biliyor musun? baba senin öyle yorgun yattığını görmeye hiç alışkın değilim ben, hele ki bir hastane odasında. Bu gece hiç bitmeyecek galiba, İçim daralıyor sabah olsa ve sen dimdik her zamanki gibi güler yüzünle uyansan.

Saat 3 30 biraz daha ayak ucunda uyuyayım Babam.
Saat 6 00 Annem yanıma geldi, Kalk, baban fenalaştı gel bana yardım et dedi.
Fırladım yataktan seni yanımdan almışlar başka odaya götürmüşler Yoğun bakım deniliyormuş o odaya.
Yanına geldim sen çok kötüydün rengin atmış kıpırdayacak halin kalmamıştı. Ben dayanamadım seni öyle görmeye, koridora attım kendimi duvara yaslandım Buz gibi duvardan güç almak istedim Duvar sen değildi babam.

Beni sen gibi sarıp, sarmalamadı Yere fırlattı düşünmeden, kalakaldım oracıkta kimsesiz, çaresiz. Bir felaket yaklaşıyordu ailemizin üzerine bunu hissedebiliyordum.

Ablam geldi sinirle ve yüzüme baktı Kollarımdan tutarak ,kendine gel dedi, Verdiği emirdi ve emri yerine getirmeye çalışıyordum. Ablam bireyler anlatıyor ama ben algılayamıyordum.
Sonra yanına geldik, annemle üzerini değiştirdik bizden ilk defa utanmıştın, Neden baba, biz senin evlatların değimliydik, neden bu mahcubiyet ?” Bize verdiklerinin yanında bu hiç kalırdı...

Bir ara yanına geldim Zorlama kendini baba, bak terliyorsun dedim, onlar ecel teri kızım dedin. Alt üst olmuştum.

Bana hiç bu kadar sıcak aynı anda bu kadar soğuk kızım dememiştin.
Aksam saat 7 30 yine fenalaştın, seni tekrar yoğun bakım odasına aldılar. Bende hasta bakıcılarla beraber sedyeyi itekliyordum .Kulağına eğildim ve iyi olacaksın babam dedim ve sen yine ben artık gidiyorum kızım dedin.
Kanım çekildi. Keşke seni götürmelerine izin vermeseydim, Ama nerden bile bilirdim adım, adım ölüme gittiğini...

Gözlerim dolu, dolu arkandan baktım, Doktorlar çıkmam gerektiğini söylediler.
Herkes burada babam, koridorda senin iyi olarak çıkmanı bekliyor dualarla.

Doktor çıktı ve Başınız sağ olsun dedi Bütün dünya durdu baba, kanım dondu ağlayamadım .Sanki bir başkasının haberi gelmişti .Her şey bitmişti resmen. Terk etmiştin bizi Evimizin dev çınarı yıkılmıştı.
Bizi sana olan alışkanlığımızla baş başa bırakıp gitmiştin.